به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

معجزه گیاهان دارویی در رفع هیجانات عصبی/ اضطراب و استرس را با دمنوش‌های گیاهی متوقف کنید

تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۰۰۳۴۷

حیدر عظمایی محقق و پژوهشگر طب سنتی در گفت‌وگو با خبرنگار  حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران؛ درباره سنبل‌الطیب (علف گربه) اظهار کرد: این گیاه طبع (مزاج) گرم و خشک و به سمت معتدل دارد و بیشترین قسمت مورد استفاده این گیاه ریشه آن است.

وی بیان کرد: والرین از قوی‌ترین ترکیبات آرام‌بخش موجود در سنبل‌اطیب است، از این گیاه برای تسکین درد و درمان بیماری‌هایی مانند اضطراب، تشنج و سردردهای میگرنی استفاده می‌شود؛ مصرف سنبل‌الطیب برای افرادی که دچار بی‌خوابی هستند نیز مفید هست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این محقق و پژوهشگر طب سنتی افزود: سنبل‌الطیب اختلالات قاعدگی و یائسگی را رفع می‌کند، این گیاه به علت داشتن منگنز نقش موثری در درمان سفیدی مو دارد.

عظمایی تاکید کرد: گیاهانی مانند گل‌گاوزبان، سنبل‌الطیب و بادرنجبویه تاثیر بسزایی در مقابله با اضطراب، استرس، هیجانات قلبی،‌ بی‌خوابی و خواب‌های آشفته دارد.

اضطراب چیست؟

وی تصریح کرد: اضطراب احساس طبیعی در افراد است که هر شخصی در شرایطی از زندگی آن را تجربه می‌کند، اضطراب یا تشویش عبارت است از احساس ناخوشایند و مبهم همراه با هراس و نگرانی با منشا ناشناخته که به سراغ فرد می‌آید.

این محقق و پژوهشگر طب سنتی گفت: در اضطراب فرد اطمینان ندارد و دچار احساس درماندگی و برانگیختن‌ فزیولوژیکی‌ (جسمانی) می‌شود؛ بروز مجدد موقعیت‌هایی که در گذشته استرس‌زا بوده‌اند یا در آنها فرد دچار آسیب‌ شده است اضطراب و استرس را در افراد ایجاد می‌کند.

عظمایی اظهار کرد: همه افراد در زندگی خود دچار اضطراب می‌شوند که عادی است ولی اضطراب شدید و مزمن غیرعادی محسوب می‌شود. طبق تحقیقات صورت گرفته اضطراب در زنان، طبقات کم‌درآمد جامعه و سالمندان نسبت به افراد دیگر بیشتر است.

وی بیان کرد:‌ اضطراب شامل ۲ نوع مثبت و منفی است، اضطراب مثبت مانند اضطراب زمان ازدواج و اضطراب منفی مانند نگرانی از بیمار شدن خود یا فرزندان یا  ترس از مرگ آشنایان است.

این محقق و پژوهشگر طب سنتی درباره علائم اضطراب گفت: از جمله علائم اضطراب می‌توان به تپش قلب، بی‌قراری، خستگی، بی‌خوابی، تنگی نفس و اختلال در تمرکز و حافظه اشاره کرد؛ در اضطراب شدید و مزمن فرد احساس تنگی و فشردگی در قفسه سینه دارد از دیگر علائم اضطراب شدید و مزمن می‌توان به تپش قلب شدید، تعریق، لرزش، سرگیجه و از دست دادن تعادل اشاره کرد.

روش‌های درمان اضطراب و استرس

عظمایی درباره درمان اضطراب و استرس تاکید کرد: برخی از موارد اضطراب شدید نیستند و بیماری محسوب نمی‌شوند بنابراین فرد می‌تواند بدون نیاز پزشک آن را درمان کند، به این موارد اضطراب طبیعی می‌گویند که فرد می‌تواند این اضطراب را به خوبی کنترل و برطرف کند. از اضطراب‌های طبیعی می‌توان به اضطراب امتحان اشاره کرد.

وی تصریح کرد: افراد می‌توانند اضطراب طبیعی را با روش‌هایی مانند دوش گرفتن یا استحمام کردن، تنفس عمیق، صحبت کردن با شخص مورد اعتماد و استراحت در اتاق نسبتاً تاریک کنترل کنند ولی اشخاصی که اضطراب شدید و مزمن دارند مانند افراد دچار فوبیا ( ترس‌های مرضی) باید به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنند. از انواع فوبیا می‌توان به ترس از آسانسور، ارتفاع و محیط‌های بسته اشاره کرد.

این محقق و پژوهشگر طب سنتی افزود: گیاهان دارویی زیادی وجود دارند که برای کنترل و درمان اضطراب، استرس، هیجانات عصبی، تپش قلب، سردرد، بی‌خوابی و خواب‌های آشفته استفاده می‌شوند که از جمله این گیاهان می‌توان به سنبل‌الطیب، گل گاو زبان، بادرنجبویه، اسطوخودوس، به‌لیمو و هوفاریقون اشاره کرد.

خواص گل‌گاوزبان

عظمایی تاکید کرد: گل‌گاو زبان طبع گرم وخشک دارد، این گیاه مقوی روح و اعضای رئیسه بدن (قلب، کبد و مغز) است، گل‌گاو زبان حواس پنج‌گانه انسان را تقویت می‌کند. این گیاه یبوست را رفع، کیسه صفرا را باز و اخلاط سوخته سوداوی را از معده خارج می‌کند.

وی تصریح کرد: دَم‌کرده گل گاو زبان برای بیماری‌هایی مانند مننژیت، مالیخولیا، جنون و حواس‌پرتی مفید است، دَم‌کرده این گیاه با سنبل‌الطیب نشاط آور است، دلهره و وحشت را از بین می‌برد و غم و غصه را کم می‌کند. افرادی که با خودشان صحبت می‌کنند می‌توانند از دَم ‌کرده گل‌ گاو زبان استفاده کنند.

این محقق و پژوهشگر طب سنتی گفت: گل‌ گاو زبان برای بهبود وسواس فکری، تنگی نفس و درد گلو مفید است؛ این گیاه همچنین رنگ چهره را باز می‌کند؛ افرادی که دچار بی‌خوابی و خواب‌های آشفته هستند باید دَم‌کرده گل‌ گاو زبان را میل کنند.

عظمایی اظهار کرد: گل‌گاو زبان باعث افزایش فشار خون می‌شود به همین علت بهتر است افراد آن را همراه با سنبل‌الطیب یا چای ترش  مصرف کنند. گل‌گاو زبان نباید جوشانده شود.

وی یادآور شد: استفاده بیش از حد و خودسرانه داروهای گیاهی آرامش‌بخش بر سیستم عصبی مرکزی اثر منفی می‌گذارد، افرادی که از داروهای شیمیایی مانند خواب‌آورها، آرامش‌بخش‌ها، ضد اضطراب‌ها و آنتی‌هیستامین‌ها استفاده می‌کنند نباید همزمان با داروهای شیمیایی داروهای گیاهی آرام‌بخش را مصرف کنند، زیرا در این صورت اثر داروهای شیمیایی افزایش پیدا می‌کند، بنابراین باید بین مصرف داروهای شیمیایی با داروهای گیاهی آرام‌بخش ۲ تا سه ساعت فاصله باشد.

انتهای پیام /

منبع: باشگاه خبرنگاران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۰۰۳۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف رفتار جالب یک اورانگوتان در مواجهه با زخم

محققان شاهد انجام اولین درمان فعال زخم توسط اورانگوتان با گیاه دارویی بوده‌اند که کشف جالبی در نوع خود است.

به گزارش ایسنا، یک اورانگوتان نر وحشی سوماترایی زخم خود را با یک گیاه دارویی درمان کرد و این اولین باری بود که چنین رفتاری در چنین گونه‌هایی مشاهده شد.

به نقل از آی‌ای، تاکنون، محققان شاهد حیواناتی بوده‌اند که از گیاهان برای خوددرمانی استفاده می‌کنند، اما چنین مشاهداتی نادر بوده است. میمون‌های بزرگ از گیاهان برای درمان عفونت انگلی و درد عضلانی استفاده می‌کنند. به تازگی مشاهده شده که شامپانزه‌ها حشرات را به زخم خود می‌مالند. با این حال، درمان زخم با یک ماده فعال زیستی تا کنون دیده نشده بود.

زیست‌شناسان شناختی و تکاملی به تازگی یک اورانگوتان سوماترایی نر وحشی را در حال درمان زخم فعال روی صورت خود در یک مکان تحقیقاتی در اندونزی مشاهده کردند.

اورانگوتانی که با گیاه آکار زخم را ضد عفونی کرده و می‌پوشاند

کارولین شوپلی (Caroline Schuppli) و ایزابل لامر (Isabelle Laumer) در مشاهدات روزانه خود از ۱۵۰ اورانگوتان سوماترایی که به شدت در معرض خطر انقراض بودند، متوجه شدند که گونه یک نر به نام راکوس به احتمال زیاد در هنگام دعوا با یک نر دیگر زخمی روی صورتش برداشته است.

او خود را با برگ‌هایی از گیاه آکار (Fibraurea tinctoria) درمان می‌کرد، این گیاه به داشتن خواص دارویی معروف است.

انسان‌هایی که در جنگل‌های استوایی جنوب شرقی آسیا زندگی می‌کنند، از آکار برای اثرات ضد درد و تب‌بُری استفاده می‌کنند. در طب سنتی این گیاه انواع بیماری‌ها مانند مالاریا را درمان می‌کند. بررسی‌ها وجود موادی را در آن نشان می‌دهد که می‌دانیم دارای فعالیت‌های ضدباکتریایی، ضد التهابی، ضد قارچی، آنتی اکسیدانی و سایر فعالیت‌های زیستی مرتبط با بهبود زخم هستند.

راکوس پس از جویدن این گیاه، مایع آن را به مدت حدود هفت دقیقه روی زخم گونه خود قرار داد. سپس آن را با برگها پوشاند و به خوردن گیاه ادامه داد. زخم در پنج روز شروع به بسته شدن کرد و در عرض یک ماه کاملا بهبود یافت.

جالب اینجاست که راکوس هنگامی که زخمی بود، بیش از حد معمول استراحت می‌کرد. خواب به طور مثبت بر بهبود زخم تأثیر می‌گذارد، زیرا ترشح هورمون رشد، سنتز پروتئین و تقسیم سلولی در طول خواب افزایش می‌یابد.

لامر می‌گوید: کل فرآیند زمان قابل توجهی را به خود اختصاص داد.

از آنجایی که او از آکار به طور خاص برای مراقبت از زخم استفاده می‌کرد، محققان می‌توانستند بفهمند که او قصد دارد خودش را معالجه کند و روش او کارآمد است. علائم درمان زخم در سایر حیوانات تا کنون به عنوان اثر واقعی تایید نشده است.

این اولین درمان فعال زخم با یک ماده فعال زیستی است که تا کنون مشاهده شده است.

محققان پیش از این هرگز شاهد چنین رفتاری نبوده‌اند، زیرا برخورد با حیوان زخمی آن هم در محیطی که حاوی گیاهان دارویی است، یک اتفاق نادر است.

آنها نمی‌دانند که آیا راکوس پیش از این نیز چنین عملی را انجام داده است یا خیر. آنها همچنین نمی‌توانند تأیید کنند که آیا او آن را از سایر اورانگوتان‌های محل تولدش آموخته است یا خیر. نرهای اورانگوتان پس از رسیدن به سن بلوغ، مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند تا خانه جدیدی پیدا کنند. شوپلی فرض می‌کند که سایر اورانگوتان‌ها نیز می‌توانند رفتار مشابهی از خود نشان دهند.

آنچه به طور قطع شناخته شده است؛ این است که راکوس اولین مدیریت فعال زخم با یک ماده فعال بیولوژیکی را نشان داده است.

اولین شواهد مستند از درمان زخم توسط انسان در یک نسخه خطی پزشکی متعلق به ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد ظاهر شد. میمون‌های بزرگ آفریقا و آسیا نیز از زخم‌های خود مراقبت می‌کنند، بنابراین شاید ما عملکرد ذاتی داشته باشیم که به ما این امکان را می‌دهد گیاهان و قارچ‌های دارای خواص دارویی را بشناسیم و خود را درمان کنیم.

راکوس چگونه می‌دانست که چگونه این کار را انجام دهد؟ او یک فرآیند نسبتا پیچیده را انجام داد. این عملکرد یا مکانیسم سؤالات بسیاری را به وجود می‌آورد. ما ممکن است به طور طبیعی به سمت گیاهانی که دارای مواد مغذی یا خواص درمانی هستند، جذب شویم.

به لطف این گزارش، محققانی که با حیوانات کار می‌کنند، می‌توانند در صورت ایجاد زخم روی بدن حیوانات در مشاهده رفتار آنها توجه بیشتری نشان دهند.

انتهای پیام